کتاب «حسد» یکی از جلدهای مجموعه اخلاق ربانی است که بر اساس سخنان حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (رحمة الله علیه) نوشته شده است.
این کتاب را انتشارات مصابیح الهدی در سال 1398 منتشر کرده است.
کتاب پیش رو از مباحث در سال 1362 نوشته شده است.
برشی از کتاب:
آنچه از باران حسد میروید، فساد کردن است. ٔ مصلحتاندیشی، خیراندیشی و خیرخواهی مطرح نیست. آن جامعه هم نسبت به خوِد افراد جامعه و هم نسبت به کسانی که مسئولیّت دارند رو به فساد میرود و افراد شایسته و لایق اصلاً نمیتوانند جلو بیایند؛ چون کسانی که شایستگی دارند، مورد حسد قرار میگیرند. شایستگی فضیلت است و همان شایستگی مورد حسد قرار میگیرد؛ لذا افراد لایق و شایسته متّهم میشوند و نمیشود از آنها بهرهگیری کرد.
امام (رضوان الله علیه) میفرمودند: اگر تمام انبیا (علیهم السلام)، در یکجا با هم جمع بشوند، هیچوقت با هم مزاحمت ندارند. دلیلش این است که مقصود و مقصد آنها مادّیّت نیست. چون مقصد، مادّیّتِ محدود نیست، مزاحمت نیست. مزاحمت هم که نبود، دیگر دعوا و کدورت نیست؛ بلکه صمیمیّت و اُخُوّت است. آنگاه این مفاسد پیدا میشود که مسئلهٔ نفس و التذاذات محدود نفسانی که آمیخته به کدورتها ست، برای انسان مطرح باشد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.