شب های پیشاور

توضیحات:

کتاب شب های پیشاور ،یکی از کتب بسیار معتبر در زمینه دفاع از حریم تشیع می باشد.این کتاب بازگوکننده مجلس مناظره بین عالم برجسته شیعه سلطان الواعظین شیرازی و تنی چند از علمای اهل تسنن می باشد.این مناظره طی ده شب متوالی صورت می گیرد و در آن سلطان الواعظین با استدلال های قوی از کتب اهل سنت به دفاع از عقاید تشیع می پردازد. در نهایت شش نفر از تجار سرشناس و خوانین بانفوذ پاکستان از عقاید باطل خود دست برداشته و به مذهب حق شیعه و به ریسمان محکم الهی چنگ زدند.
مطالعه کتاب شب های پیشاور به قشر جوانان بسیار توصیه می گردد.تا از حقایق واقعی مذهب تشیع بتوانند به خوبی دفاع کنند.

مرحوم سلطان الواعظین در سال 1314 ه’ . ق در تهران چشم به جهان گشود.این تاریخ تولد با فرموده خود ایشان – با توجه به مقدمه ای كه بر شب های پیشاور نوشته اند و در آن سال سفر خود به این شهر را در سن سی سالگی ذكر كرده اند – نیز تأیید می شود.

خانواده و اجداد
خانواده ای كه مرحوم سید محمد در آن به دنیا آمد از مهمترین و معتبرترین سادات ایران به شمار می رود. نسب شریف وی چنان كه مرحوم آیت الله العظمی نجفی مرعشی نگاشته اند، با 25 واسطه به حضرت موسی بن جعفر، امام كاظم(ع)، می رسد.(3) باری، این افتخاری بس بزرگ است كه وی از دودمانی سر برآورده است كه همگی زندگی خویش را بر بنای ولایت استوار می ساخته اند:

اولئك آبای ء فجئنی بمثلهم

اذا جمعتنا یا جریر المجامعُ

ایشان پدران من هستند؛ ای جریر! (تو هم اگر می توانی) زمانی كه در مجالس گرد هم می آئیم مانند ایشان را بیاور.

این سلسله شریفه در ایران – كه به حضرت سید امیر محمد عابد فرزند بلاواسطه امام هفتم حضرت موسی بن جعفر(ع) ختم می شود – دارای احترام خاصی در طول تاریخ بوده است. مهاجرت آنها به ایران در زمان مأمون و حضور حضرت ثامن الائمه، حضرت علی بن موسی الرضا(ع)، در مرو صورت گرفته است، بدین شرح كه سید امیر محمد عابد به همراه حضرت سید امیر احمد (شاه چراغ) و جمع كثیری از بنی هاشم، از مدینه طیبه به قصد زیارت حضرت رضا(ع)، به سوی ایران حركت می كنند. قافله ایشان به دستور مأمون، خلیفه عباسی، در شیراز متوقف می گردد. پس از این كاروانیان در سراسر ایران متفرق می شوند و هر یك دیاری را برای خویش بر می گزینند.

حضرت سید امیر محمد عابد فرزندان عالی قدری داشته است كه افضل آنها در علم و زهد و تقوی، حضرت سید ابراهیم مجاب بوده است. نوادگان او در قرون اخیر به مجابی شهره گشته اند. یكی از این سادات جلیل القدر مجابی، مرحوم آقا سید حسن واعظ شیرازی می باشد. وی جد بزرگ مرحوم سلطان الواعظین است. (آقا سید حسن) در مسیر سفری كه به مشهد مقدس داشته است، به تقاضای فتحعلی شاه قاجار در تهران اقامت گزیده و به وعظ و خطابه و تبلیغ مشغول می شود. وی در سال 1291 ه’ . ق در گذشت. بعد از او فرزندش آقا سید قاسم بحر العلوم كه به زهد و تقوی مشهور بود ریاست (نقابت) سلسله جلیله سادات شیرازی را به دست گرفت؛ تا آن كه ایشان نیز در سال 1308 ه’ . ق به رحمت ایزدی پیوست و در كنار پدر ارجمندش در كربلای معلی مدفون گردید. بعد از ایشان ریاست این خاندان به مرحوم حاج سید علی كبر اشرف الواعظین پدر صاحب ترجمه، مرحوم سلطان الواعظین رسید.

پدر
خطیب ارجمند و سید جلیل القدر مرحوم حجة الاسلام و المسلمین حاج سید علی كبر اشرف الواعظین شیرازی، پدر گرامی سلطان الواعظین، شیخ الطائفه و رئیس جمعیت بسیاری از سادات شیراز از پرچمداران دیانت و مروجین مذهب و شریعت بود. ایشان سال ها در تهران به ترویج و تبلیغ مشغول بود تا آن كه حوادث مشروطه پیش آمد.

در این ایام كه اختلاف های بین گروه های مختلف و روحانیت فزونی یافته بود و هر روز حادثه ای رخ می داد، مرحوم اشرف الواعظین به كرمانشاه نقل مكان كرد و در این شهر ماندگار شد. او در كرمانشاه قدرت و نفوذ بسیاری یافت و در برابر دشمنان دین و معاندین سدی استواری گشت. وی در ترویج شرع انور و جلوگیری از انحرافات و ایستادگی در برابر ارباب تفكرهای گمراه كننده، نهایت سعی خود را مبذول داشت.

آن عالم بزرگوار و غلام با اخلاص درگاه حضرت سید الشهداء(ع)، همواره مورد احترام و توجه مراجع و علمای عصر، همچون آیت الله العظمی میرزا محمد تقی شیرازی، آیت الله العظمی سید محمد كاظم طباطبایی یزدی، صاحب عروه، آیت الله العظمی آقا سید ابوالحسن اصفهانی و مرحوم آیت الله العظمی شیخ عبدالكریم حائری، مؤسس حوزه علمیه بود. وی بعد از تقریباً هشتاد سال زندگی پك و سراسر خدمت به دین و مردم، در سپیده دم روز سه شنبه 21 شعبان سال 1351 ه’ . ق در كرمانشاه بدرود حیات گفت.

مردم قدرشناس كرمانشاه كه سال های طولانی از محضر آن واعظ دردمند استفاده كرده بودند، بعد از درگذشت وی نیز تجلیل خوبی از ایشان به عمل آوردند. آنان با تشییع كم نظیری پیكر پكش را برای انتقال به عتبات عالیات عراق بدرقه نمودند.

جنازه ایشان به كربلای معلی منتقل شد و از آنجا كه آن مرحوم سوابق طولانی در منطقه عراق داشت، در كربلا نیز استقبال مفصلی به وسیله مردم و علما از جنازه ایشان به عمل آمد. بعد از تشییع وی را در مقبره خانوادگی خودشان، جنب جد گرامیش حضرت سید ابراهیم مجاب، به خك سپردند.

به مناسبت درگذشت مرحوم سید علی كبراشرف الواعظین از سوی آیت الله حاج شیخ عبدالكریم حائری(قدس سره) دروس حوزه علمیه قم تعطیل شد و مجلس ترحیمی نیز از سوی ایشان در مسجد بالاسر حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) برگزار گردید.

تحصیلات و اساتید
سلطان الواعظین در همان اوان كودكی در خدمت پدر ارجمندش مشغول فراگیری معارف دینی شد و سپس در مدرسه پامنار تهران از محضر اساتید و علمای دیگر بهره مند شد. ایشان پس از مدتی، در سال 1326 ه’ . ق، راهی عتبات عالیات شد و در جوار بارگاه سید و سالار شهیدان، حضرت ابی عبدالله الحسین(ع) در كربلای معلی اقامت گزید و با استعانت از آن وجود شریف، مشغول تحصیل علوم دینی گردید.

ایشان در این شهر از محضر اساتیدی همچون آیت الله فاضل مرندی و آیت الله شهرستانی كسب فیض نمود. وی پس از مدتی به تهران بازگشت و بعد از درگذشت پدر گرامیش در سال 1351 ه’ . ق از آنجا به قم آمد.