کتاب نخل میثم؛ جلد سوم

کتاب «نخل میثم» سروده غلامرضا سازگار است که مجموعه اشعاری درباره سیره انبیاء، مهدویت و عاشورا است.
این کتاب جلد سوم از این مجموعه اشعار است و همچنین کتاب حاضر محصول انتشارات حق بین است.

برشی از کتاب:

شعر با عنوان «در ولادت حضرت علی ابن موسی الرضا علیه اسلام» را از نظر می گذرانید:

خدا را تجلاّی دیگر مبارک / نبی را تماشای منظر مبارک
به گردون بگویید محور مبارک / به فرقان بگویید داور مبارک
به زهرا به احمد به حیدر مبارک / به نجمه به موسی ابن جعفر مبارک
که ماه محمّد (ص) نما زاد نجمه
علیّ این موسی الرّضا زاد نجمه

گل کوثر است این و کوثر گلابش / فضائل مناقب برون از حسابش
یک آیینه و چارده آفتابش / همه علم ها بحر و این دُرّ نابش
محمّد (ص) کند پارۀ تن خطابش / سلام خدا بر وی مام و بابش
وجودش کمال کمال ولایت
از او شیعه دارد مدال ولایت

الا ماه ذیقعده ماهت مبارک / تجلاّی حسن الاهت مبارک
به ماه محمّد (ص) نگاهت مبارک / نسیم خوش صبحگاهت مبارک
تجلاّی وجه الاهت مبارک / چنین عزّت و قدر و جاهت مبارک
تو خورشید تابندۀ ماههائی
تو ماه علیّ ابن موسی الرّضایی

امام رؤف و رؤف امامان / درش باب حاجت کفش بحر احسان
دمش روح رحمت دلش عرش رحمان / قدش نخل طوبی رخش کلّ قرآن
امام دو عالم خدیو خراسان / هم او کعبۀ دل هم او قبلۀ جان
دُر هفت بحر و یم چار گوهر
مسیحی در آغوش موسی ابن جعفر

کرم بین که با آن جلال و شرف او / ضمانت کند در بیابان ز آهو
شرف یافت آهو از آن مظهر هو / سزد مهر گردون نهد بر سُمش رو
به خاک قدم های نازش ز هر سو / شود درد درمان کشد حور گیسو
به صیدی نظر کرد از راه یاری
ز صیّاد هم صید دل کردی آری

الا آفرینش همه در پناهت / الا سرمه ی چشم جان خاک راهت
الا جنّ و انس و ملایک سپاهت / الا صورت شیر شیر از نگاهت
نماز آورد کعبه بر بارگاهت / صفات خدایت جمال الهت
تو دل را ز طوفان به ساحل کشیدی
تو از مرحمت ناز سائل کشیدی

تو حجّ فقیران ناآشنایی / تو رکن و مقامی تو سعی و صفایی
تو روح نمازی تو جان دعایی / تو باب المرادی تو مشکل گشایی
تو با حکم حق حکمران قضایی / تو مولا علیّ ابن موسی الرّضایی
منم سائل و عبد دیرینه ی تو
دلم گشته ایوان آیینه ی تو

که مثل تو از خلق حاجت برآرد؟ / که همچون تو با زائرش انس دارد؟
که جای تو بر چشم ما پا گذارد؟ / که جز حق تواند ثنایت شمارد؟
کلام تو را شیعه بر دل نگارد / نماز تو باید که باران ببارد
دعا بسته خود را به یک یارب تو
اجابت نهد بوسه ها بر لب تو

تو بر کلّ خلق خدا میزبانی / تو ایرانیان را بهین میهمانی
تو در خاک، مولای افلاکیان / تو خورشید در چارده آسمانی
تو در خاک، مولای افلاکیانی / تو خورشید در چارده آسمانی
تو در طوس سلطان ملک جهانی / تو سلطان ولی با گدا مهربانی
کرامت گل از بوستان تو چیده
گدا خویش را در کنار تو دیده

چو خوش گفت جامی در این شعر شیرین / «سلامُ علی آل طاها و یاسین»
«سلامّ علی آل خیر النّبیین» / «علیّ ابن موسی مه برج تمکین»
«امامُ یباهی به الملک و الدّین» / «فروغ ازل آفتاب نخستین»
مرا آب از چشمه ی نور خود، ده
یکی شعله از نخله ی طور خود، ده

خوشا حال آن کو، ز فیض عظیمت / خدا را زیارت کند در حریمت
به جود جوادت به دست کریمت / به اجداد پاکت به ربّ رحیمت
به فیض مسیحا که دارد نسیمت / به احسان امروز و لطف قدیمت
که چون نور در کلبه ی تارم آیی
سه جایی که گفتی به دیدارم آیی

اگر رو سفیدم اگر رو سیاهم / تو هستی امیدم تو دادی پناهم
تو در این حرم دادی از لطف راهم / سراپا خطایم سراپا گناهم
همه هستی من بود اشک و آهم / کیم «میثمم» سائل یک نگاهم
یکی خوار در بوستان شایم
بَدَم لیک از دوستان شمایم