دیوان حافظ نیم جیبی

دیوان حافظ نیم جیبی

حافظ شیرازی را چیره دست ترین غزل سرای زبان فارسی می دانند.

موضوع غزل وصف معشوق، می، و مغازله‌ است و غزل سرایی را باید هنری دانست ادبی، که درخور سرود و غنا و ترانه پردازی است.

با آنکه حافظ غزل عارفانه ی مولانا و غزل عاشقانه ی سعدی را پیوند زده، نوآوری اصلی او در تک بیت های درخشان، مستقل، و خوش مضمون فراوانی است که سروده است.

گرایش حافظ به شیوه ی سخن پردازی خواجوی کرمانی و شباهت شیوه ی سخنش با وی مشهور است.

او از مهمترین اثر گذاران بر شاعران بعد از خود شناخته می شود. حافظ از مهمترین اثرگذاران بر شاعرانِ فارسی زبانِ پس از خود شناخته می شود.

در سده های هجدهم و نوزدهم میلادی اشعار او به زبان های اروپایی نیز ترجمه شد و نامش به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت.

هر ساله در تاریخ 20 مهرماه مراسم بزرگداشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی برگزار می شود. 

در دوران امارات شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرده و علاوه بر شاه اسحاق در دربار شاهان آل مظفر به نام شاه مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی راه داشته است.

محبوبیت حافظ شیرازی آن‌قدر زیاد بود که در دربار شاه شیخ ابواسحاق کار می‌کرد و خرج زندگی‌اش را درمی‌آورد.

او در دوران زندگی‌اش در خدمت پادشاهان دیگری مثل شاه منصور و شاه یحیی هم بود.

حافظ شیرازی تأکید فراوانی بر درستکاری داشت و ریا و فریب مردم را از بزرگ‌ترین گناه‌ها می‌دانست.

خیلی از حاکم‌ها در سرزمین‌های عربی و هند او را به دربار خود دعوت کرده بودند، اما حافظ شیرازی دعوت آن‌ها را نپذیرفت.

حافظ شیرازی در بخشی از ابیات می‌گوید که امیر یزد با او رفتار درستی نداشت.

او برای غربتش در یزد گریه کرده بود و دلش می‌خواست به شیراز برگردد.

احتمال‌هایی درباره‌ی سفر حافظ به هند و هرمز هم هست که به‌طور قطعی آن را تأیید نکرده‌اند.

ادبیات برگزیده دیوان حافظ نیم جیبی

• اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را / به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
• مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید / که ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آید
• گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآید / گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید
• دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند / واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند