کتاب استهزاء، شوخی و خنده ؛ آفات زبان

کتاب «استهزاء، شوخی و خنده» یکی از کتاب های مجموعه آفات زبان است. این مجموعه دوره 9 جلدی بوده که خود زیرمجموعه اخلاق ربانی است و توسط انتشارات مابیح الهدی منتشر شده است. نوشته های این کتاب بر طبق گفته های حضرت‌ آیت‌ الله‌ العظمی‌ حاج‌ آقا مجتبی‌ تهرانی (رحمة الله علیه) است.

برشی از کتاب:

متداول است که تا یک کسی شروع به غیبت میکند، می‌گویند: راضی است، بدش نمی‌آید. ا گر این حالت را بخواهیم در قالب فقهی بریزیم، باید اینطور بگوییم: آیا اینکه غیبت شونده بدش بیاید یا کراهت نسبت‌به غیبت داشته باشد، برای حرمت غیبت قید به حساب می‌آید یا نه؟ یعنی باید بدش بیاید تا حرام باشد و بد آمدن و کراهت شخصی است و در غیر اینصورت غیبت به حساب نمی‌آید؟ پاسخ: نخیر. رضایت یا عدم رضایت او هیچ مدخلیتی ندارد. کراهت یا عدم کراهت شخص غیبت‌شونده، هیچ مدخلیتی در حرمت غیبت ندارد.

اگر به یاد خدا بیفتی، به جای آنکه غیبت بکنی، عبرت می‌گیری و به‌جای گناه، ثواب آن را می‌بری. یاد خدا، دل را جلا و صفا می‌دهد و یاد مخلوق برعکسش است و دل را تیره و کدر می‌کند. این موردی که بیان می‌کنم، در روایت آمده است. مضمون روایت این است: چرا به یاد خدا نمی‌افتی و سراغ دیگران میروی؟! اوست‌ که جلا می‌دهد، اوست که صفا می دهد، اوست که انسان را به انسانیتش می‌رساند و اوست که انسان را از زشتی‌ها دور می‌دارد؛ یاد خدا این کارها را می‌کند.